Pieczęcie te powstały z okazji XIII. Jubileuszowego Zjazdu
w 50. rocznicę ukończenia studiów.
Stanowią znak rozpoznawczy i świadectwo naszej wiarygodności.
Pierwsza tzw. "sucha" służąca do odbijania stempla tłoku,
druga z matrycą wypukłą do odbijania tuszem.
Emblemat znajdujący się na tych pieczęciach jest autorstwa Witka Pieśli
i obowiązuje od 1-ego zjazdu.
Więcej o ustanowieniu pieczęci w sprawozdaniu z ww. XIII. Zjazdu (kliknij).
Symbolizm
Pieczęć symbolizuje piętno, znamię, apostolstwo, wybrańca, obrzezanie, chrzest, bierzmowanie; legalną władzę, autorytet, siłę, potęgę, ochronę, amulet, bezpieczeństwo; klejnot; wiedzę, myślenie, stosowność, odpowiedniość; powściągliwość, dziewictwo, cnotę; dar uczucia, pocałunek, miłość, wierność; indywidualność, zróżnicowanie, autentyczność, prawomocność, uwierzytelnienie, namiastkę imienia, podpis, epigraf, herb, znak fabryczny; urzędowe stanowisko; zatwierdzenie, zgodę, sankcję. akceptację, aprobatę; posiadanie, własność; zastaw; zamknięcie, przechowanie, niedostępność, tajemnicę, milczenie; jałmużnę. Pieczęć - odciśnięcie twardej wygrawerowanej powierzchni na miększym materiale, takim jak glina czy wosk, używane dawniej do stwierdzenia autentyczności dokumentu, podobnie jak dziś podpis.
Pieczęć - własność, posiadanie, władza. wiarogodność. W starożytności oznaczano w sposób trwały prawo własności do rzeczy (np. skrzyń ze skarbami, worków z pieniędzmi), zwierząt, a nawet niewolników za pomocą wyciskania pieczęci, tatuowania a. wypalania znaków. Od 4. tysiąclecia do IV w. p.n.e. na Bliskim Wschodzie pieczętowano tocząc krążkiem z wyrytymi na brzegach znakami, a wyciskając stemplami (tłokami) od 5. do 3. tysiąclecia, a potem znów od VIII-VI w, p.n.e. aż do czasów rzymskich, kiedy zastąpiły je pierścienie z sygnetem. Dla uniknięcia fałszerstw i nadużyć noszono pieczęć przywiązaną sznurkiem. na szyi a. ramieniu, i nie rozstawano się z nią nigdy.
Pieczęć - zamknięcie; znak nadawcy; autentyczność dokumentu; prawomocność. "(Jezabel) napisała list w imieniu Achaba i zapieczętowała sygnetem jego" (3. Ks. Król. 21,8). "Położono kamień na otworze jamy, a król opieczętował go swoim sygnetem" (Daniel 6,18). "Widziałem ( ) księgę ( ) zapieczętowaną siedmioma pieczęciami" (Apok. 5,1). Zamknąć coś na siedem pieczęci - uniedostępnić, otoczyć tajemnicą.
Pieczęć - przechowanie, tajemnica, milczenie. Pieczętuje się dokumenty, które mają być ujawnione w późniejszym terminie, w określonych okolicznościach (np. testament). Stąd ,,zapieczętować" - zamykać opatrując pieczęcią, aby ochronić (dokument, drzwi, kasę itd.) przed otwarciem.
Straż Praw - rząd w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ustanowiony przez Konstytucję 3 Maja. W skład wchodzili ustawowo: -król (jako przewodniczący), -prymas (jako głowa duchowieństwa i przewodniczący KEN), -pięciu ministrów: Pieczęci do spraw wewnętrznych (kanclerz), Pieczęci do spraw zagranicznych (drugi kanclerz), policji (marszałek wielki koronny), wojny (hetman) i skarbu (podskarbi).
Kompetencje
Straż Praw nie była rządem (Radą Ministrów) w dzisiejszym tego słowa rozumieniu, lecz centralnym organem zarządu państwem działającym pod przewodnictwem króla (swoistą "radą królewską"). Miała ustalać główne kierunki polityki państwa - "rządzić". Zaś "administrować" miały komisje rządowe (komisje wielkie), do których należały decyzje wykonawcze i techniczne. Cztery wspólne dla Korony i Litwy komisje wielkie (kolegialne ministerstwa) podlegały Straży Praw, były to komisje policji, Edukacji Narodowej, wojska i Skarbowa). Straż praw miała przede wszystkim władzę kontrolną, analizowała raporty przesyłane jej z innych instytucji centralnych i lokalnych, ale także z sądów. Król nie mógł sam wydawać aktów prawnych - wymagano kontrasygnaty jego podpisu przez jednego z ministrów. Ministrowie mogli być pociągnięci do odpowiedzialności przez Sejm. Ministrowi pieczęci była podporządkowana kancelaria ds. zagranicznych. Minister pieczęci pełnił funkcję ministra sprawiedliwości.
Tajemnica Pieczęci PG-60 BL